रूँदारूँदैको हाँसो / रमेश क्षितिज

रात बिती दिन भयो दिन बिती रात भो
रुँदारुँदै तिमी हाँस्यौ सँगै दिन रात भो

घाम हेरी थाकेपछि जिस्किएर झरी हेर्न
बहकिन्छु मनसँगै कैलेकाहीँ दृश्य फेर्न
घामजस्तो मुहारमा त्यहीँ सँगै बर्सात भो
रुँदारुँदै तिमी हाँस्यौ सँगै दिनरात भो

रीस हैन मायाले नै यस्तो गरूँगरूँ भन्छ
रुवाउँछु आफैँ तर पुछ्ने मेरै हात हुन्छ
पूर्णिमाझैँ मुहारमा औँसीजस्तो रात भो
रुँदारुँदै तिमी हाँस्यौ सँगै दिन रात भो