भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
Changes
Kavita Kosh से
अझै परको रातो रङ्गलाई भने – त्यो मेरो आमा हो ।
हुन त मेरी आमालाई तिमीले मार्यौभ मार्यौ भने भनेको छैन,
उसले घाँटीभरि अल्झाएका खुकुरीको घाउमा मैले
रगत थुप्रै बगे भनेर भनेको छैन,
घाइते पारिदिन मन लाग्छ !
ती ओच्छिएका नासोरिएका भईंहरूमाभूईँहरूमा,
ती नसमेटिएका रातो गलैंचा मैले बस्छु
कुर्दै आउन आँटेको ठूलो भूइंचालो जस्तै,
परका चौताराहरू,
परका गोरेटाहरू,
परका आकांक्षाहरूआकाङ्क्षाहरू,
र, मेरी आमाले आत्महत्या गरेको देश
कतै कुनै पनि दाग लागेको छैन भनेर भन्ने गरेका छौँ ।
जुन कथामा कसैको नाम छैन ।
ती चहर्या उने चहर्याउने घाउ पनि छैनन्,
दुख्दैनन् ।
