भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
Changes
Kavita Kosh से
'{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=कुन्ता शर्मा |अनुवादक= |संग्रह= मे...' के साथ नया पृष्ठ बनाया
{{KKGlobal}}
{{KKRachna
|रचनाकार=कुन्ता शर्मा
|अनुवादक=
|संग्रह= मेरो मान्छे / कुन्ता शर्मा
}}
{{KKCatKavita}}
{{KKCatNepaliRachna}}
<poem>
गगनचुम्बी अट्टालिकाभन्दा अग्लो
निरवतामा बहेको झरनाभन्दा सङ्लो
यो मेरो शीतल घरबार
यो मेरो शान्त संसार ।
पवन सुस्तरी–सुस्तरी कोक्रोजस्तो
हल्लाइरहन्छ यस घरलाई
बिजुली चमचम गर्दै धकैबिना पस्दै
उज्यालो पारिरहन्छ यस घरलाई
वर्षा गुनगुनाउँदै कोमल स्पर्श गर्छे
यसलाई घरीघरी
रजनीगन्धा मगमगाउँदै सुगन्ध छर्छे
यसकै वरिपरि
ल हेरौँ स्फटिकका छतहरूमा
नाच्तै छ मन्दाकिनी सुस्तरी, सुस्तरी
प्रशान्त छलछलाइरहेछ
मुस्कानका हजारौँ लहर छरीछरी
रोशनपुञ्जले आलोकित यो मेरो घर
सृजनका अनन्त पङ्कज पल्लवित
यो मेरो घर
अद्वितीय यो मेरो घर
अनुपम यो मेरो घर ।
आउनुहोस् अभ्यागत
तपाईँलाई छ स्वागत
स्वच्छ स्नेह गिलासभरिभरि दिन्छु
ल पिउनुहोस् तपाईँ
आत्मीयता थालभरिभरि पस्किदिन्छु
ल लिनुहोस् तपाईँ
आउनुहोस् बाडौँ खुसीहरू
आयुका केही पलहरू चोरेर
चिन्ता र अप्रसन्नतासँग
केहीबेर मुख मोडेर
आउनुहोस् गाऔँ कोरसहरू
सम्पूर्ण शुष्कताको विरूद्ध
सम्पूर्ण निरसताको विरूद्ध ।
कलश घडाहरू टम्म–टम्म छन्
सर्दु र सेउती बोकेर
सूर्य पहिलो मुस्कान छर्छ
यहाँ राताम्य अबिर पोखेर
त हेर्नुहोस्, वसन्तपथहरूमा
पुष्प बर्साइरहेको छ
साँगुरी सुशीतल पङ्खा हल्लाइरहेको छ
स्वर्गभन्दा पनि फरक नपर्ला जस्तो
अभ्यागतहरूको मन क्षणैमा हर्ला जस्तो
अद्वितीय यो मेरो घर
अनुपम यो मेरो घर ।
फर्मामा ढालेर शब्दहरू
यत्नपूर्वक गाह्रो लगाएको छु मैले
वाक्यका बुर्जाहरू प्रयत्नले
चारैतिर सजाएको छु मैले
ठाउँ–ठाउँ अल्पविराम, अर्धविराम
र पूर्णविरामहरू जड्दै
प्रश्नसूचक चिन्हहरू पहरेदार जस्तो
जताततै उभ्याएको छु मैले ।
झ्याल–झ्यालमा तराईका पर्दा झुल्छन्
स्निग्ध हरियाली पोखेर
दृढ पहाडी गमलामा गुराँस फुल्छन्
स्वर्णिम सौन्दर्य बोकेर
ढोकाहरू निर्धक्क उभिएका छन्
घना जङ्गलको लावण्य खोसेर
हप्प परेको दिन छ
के गर्मीले आक्रान्त हुनुहुन्छ तपाईँ?
अविरल यात्राको थकाइले
के अति नै क्लान्त हुनुहुन्छ तपाईँ ?
आउनुहोस् सुस्ताऊँ केहीबेर
स्वच्छ अनि शीतल चौतारी हो
यो मेरो घर ।
आउनुहोस्, बस्नुहोस्
दूरदर्शन यन्त्र खोलिदिन्छु हेर्नुहोस्
घरको परिवेश नाघेर
सम्र्पूण विश्वलाई नै हेर्नुहोस्
मानिसले पिरोलिरहेको प्रकृति र
खुदै मानिसलाई हेर्नुहोस्
हिंसाको आगोमा पिल्सिरहेको
जीवनलाई हेर्नुहोस्
नाङ्गिदै गएको सभ्यता र
धस्कँदै गएको मान्यतालाई हेर्नुहोस्
थकाइ मारेर यो सुन्दर चौतारीमा
स्नेहपूर्वक हातमालो गरौँ अनि
विश्वबन्धुत्वका लागि जुटौँ
सुन्दर अनि शान्त फूलबारी हो
यो मेरो घर ।
गौरवले मन गुराँसजस्तो फुल्छ
यो घर देख्ता
छातीभित्र भावनाको आँधी चल्छ
यसको गीत लेख्ता
स्नेहका अनन्त लहरहरू तर्गिति हुन्छन्
यसको परिवेश टेक्दा
आउनुहोस् तपाईँ पनि यस घरमा
सम्पूर्ण समस्याहरूलाई एउटा
कीलामा टाँगेर
अमावश्याका दहहरूमा जून फुलाउँदै
सम्पूर्ण विशेषण र उपाधिहरू बिर्सेर
सम्र्पूण वैराग र यातनाका आँधीहरू बिर्सेर
मान्छे फगत मान्छे भएर
बाँचिदिऊँ केही क्षण
खिन्नताको ढिस्काबाट ओर्लेर
उन्मुक्त हुँदै हाँसिदिऊँ केही क्षण
गर्नुहोस् यो मेरो निम्तो स्वीकार
स्वच्छ अनि शीतल चौतारी हो
यो मेरो घर ।
</poem>
{{KKRachna
|रचनाकार=कुन्ता शर्मा
|अनुवादक=
|संग्रह= मेरो मान्छे / कुन्ता शर्मा
}}
{{KKCatKavita}}
{{KKCatNepaliRachna}}
<poem>
गगनचुम्बी अट्टालिकाभन्दा अग्लो
निरवतामा बहेको झरनाभन्दा सङ्लो
यो मेरो शीतल घरबार
यो मेरो शान्त संसार ।
पवन सुस्तरी–सुस्तरी कोक्रोजस्तो
हल्लाइरहन्छ यस घरलाई
बिजुली चमचम गर्दै धकैबिना पस्दै
उज्यालो पारिरहन्छ यस घरलाई
वर्षा गुनगुनाउँदै कोमल स्पर्श गर्छे
यसलाई घरीघरी
रजनीगन्धा मगमगाउँदै सुगन्ध छर्छे
यसकै वरिपरि
ल हेरौँ स्फटिकका छतहरूमा
नाच्तै छ मन्दाकिनी सुस्तरी, सुस्तरी
प्रशान्त छलछलाइरहेछ
मुस्कानका हजारौँ लहर छरीछरी
रोशनपुञ्जले आलोकित यो मेरो घर
सृजनका अनन्त पङ्कज पल्लवित
यो मेरो घर
अद्वितीय यो मेरो घर
अनुपम यो मेरो घर ।
आउनुहोस् अभ्यागत
तपाईँलाई छ स्वागत
स्वच्छ स्नेह गिलासभरिभरि दिन्छु
ल पिउनुहोस् तपाईँ
आत्मीयता थालभरिभरि पस्किदिन्छु
ल लिनुहोस् तपाईँ
आउनुहोस् बाडौँ खुसीहरू
आयुका केही पलहरू चोरेर
चिन्ता र अप्रसन्नतासँग
केहीबेर मुख मोडेर
आउनुहोस् गाऔँ कोरसहरू
सम्पूर्ण शुष्कताको विरूद्ध
सम्पूर्ण निरसताको विरूद्ध ।
कलश घडाहरू टम्म–टम्म छन्
सर्दु र सेउती बोकेर
सूर्य पहिलो मुस्कान छर्छ
यहाँ राताम्य अबिर पोखेर
त हेर्नुहोस्, वसन्तपथहरूमा
पुष्प बर्साइरहेको छ
साँगुरी सुशीतल पङ्खा हल्लाइरहेको छ
स्वर्गभन्दा पनि फरक नपर्ला जस्तो
अभ्यागतहरूको मन क्षणैमा हर्ला जस्तो
अद्वितीय यो मेरो घर
अनुपम यो मेरो घर ।
फर्मामा ढालेर शब्दहरू
यत्नपूर्वक गाह्रो लगाएको छु मैले
वाक्यका बुर्जाहरू प्रयत्नले
चारैतिर सजाएको छु मैले
ठाउँ–ठाउँ अल्पविराम, अर्धविराम
र पूर्णविरामहरू जड्दै
प्रश्नसूचक चिन्हहरू पहरेदार जस्तो
जताततै उभ्याएको छु मैले ।
झ्याल–झ्यालमा तराईका पर्दा झुल्छन्
स्निग्ध हरियाली पोखेर
दृढ पहाडी गमलामा गुराँस फुल्छन्
स्वर्णिम सौन्दर्य बोकेर
ढोकाहरू निर्धक्क उभिएका छन्
घना जङ्गलको लावण्य खोसेर
हप्प परेको दिन छ
के गर्मीले आक्रान्त हुनुहुन्छ तपाईँ?
अविरल यात्राको थकाइले
के अति नै क्लान्त हुनुहुन्छ तपाईँ ?
आउनुहोस् सुस्ताऊँ केहीबेर
स्वच्छ अनि शीतल चौतारी हो
यो मेरो घर ।
आउनुहोस्, बस्नुहोस्
दूरदर्शन यन्त्र खोलिदिन्छु हेर्नुहोस्
घरको परिवेश नाघेर
सम्र्पूण विश्वलाई नै हेर्नुहोस्
मानिसले पिरोलिरहेको प्रकृति र
खुदै मानिसलाई हेर्नुहोस्
हिंसाको आगोमा पिल्सिरहेको
जीवनलाई हेर्नुहोस्
नाङ्गिदै गएको सभ्यता र
धस्कँदै गएको मान्यतालाई हेर्नुहोस्
थकाइ मारेर यो सुन्दर चौतारीमा
स्नेहपूर्वक हातमालो गरौँ अनि
विश्वबन्धुत्वका लागि जुटौँ
सुन्दर अनि शान्त फूलबारी हो
यो मेरो घर ।
गौरवले मन गुराँसजस्तो फुल्छ
यो घर देख्ता
छातीभित्र भावनाको आँधी चल्छ
यसको गीत लेख्ता
स्नेहका अनन्त लहरहरू तर्गिति हुन्छन्
यसको परिवेश टेक्दा
आउनुहोस् तपाईँ पनि यस घरमा
सम्पूर्ण समस्याहरूलाई एउटा
कीलामा टाँगेर
अमावश्याका दहहरूमा जून फुलाउँदै
सम्पूर्ण विशेषण र उपाधिहरू बिर्सेर
सम्र्पूण वैराग र यातनाका आँधीहरू बिर्सेर
मान्छे फगत मान्छे भएर
बाँचिदिऊँ केही क्षण
खिन्नताको ढिस्काबाट ओर्लेर
उन्मुक्त हुँदै हाँसिदिऊँ केही क्षण
गर्नुहोस् यो मेरो निम्तो स्वीकार
स्वच्छ अनि शीतल चौतारी हो
यो मेरो घर ।
</poem>
