भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
Changes
Kavita Kosh से
बहुलाऊँ म कसकसको मस्तिष्कमा?
सोधूँ कसलार्इकसलाई?
एकोहोरो उफ्रिरहूँ धारो झरेको ठाउँबाट पानीका कण उफ्रिएझैँ
रत्तीभर चट्पटाउँदैन।
कुन आँखालार्इ आँखालाई हेरूँ,
नितान्त तर्कहीन उत्तर पाउनका लागि?
वा
कि नसोधिएको प्रश्नको जवाफ दिइरहूँ आकाशतिर फर्किएर?
बाँच्नको लागि लगातार बहुलाइरहनुपर्ने यस परिवेशमा
कुन साइत रोजूँ बहुलाउन ?
मैले सोधिनँ कुनै लप्सीको गेडाजस्तो गुदीविहीन टाउकालार्इटाउकालाईसाइत देखाइनँ मैले कुनै टाँकीको चिउलाजस्तो विवेकलार्इ।विवेकलाई।
सधैझैँ उत्सव गरिरहेथ्यो शीतको थोपाले रक्सीको स्वादमा
त्यो उत्ताउलोपन भुवाजस्तो सेतो बादलमा परिणत भएरै छाड्यो।
मैले कसैसँग नसोधिकनै आफूलार्इ आफूलाई बौलाइदिएँ
त्यही घाम र त्यही बादलमुनि बसेर।
</poem>
