बहन छोडेको हावाजस्तो नभएको कुनै आकृतिलाई
अँगालो हालेर
बाँचेको भनी निस्तो मातमा रमाइरहेको हुने थिएँ । ,
आजसम्म अरूले अर्थ लगाइदिएकैलाई
शीतलता भनिरहेको हुने थिएँ,
गुलाब वा त्यस्तै कुनै हृदयविहीन फूलको सुगन्धबाटै
लठ्ठिइरहेको हुने थिएँ,;
यदि तिम्रा अनुरागका कोमल आभासहरूले
मेरो हृदयका परागहरूमा
स्नेहिल सुगन्ध छर्दैनन् थिए भने। भने ।
मेरा गीतका मुर्च्छनामूर्च्छना,
मेरा कविताका विम्बहरू,
मेरो जीवनकथा,
रित्तो समय उक्लिएर उम्कने थिए
मेरा भोगाइहरू ।
आफ्ना आकाङ्क्षाका अनगिन्ती रङ्गीन छटाहरूले
जसरी सजाएकी छ्यौ