भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
Changes
Kavita Kosh से
{{KKCatNepaliRachna}}
<poem>
''(पिताश्री पिँडालीज्यूको मृत्युमा छोरी कुन्दनको अनुभूति ।) ''
एउटा सम्बन्ध
अब सम्झना भयो
हुन त यो सम्पर्क नै भइसकेको थियो ।
म आएँ पाहुना भई
तिम्रो घरमा फेरि
छाड्न अन्तिम यात्रासम्म तिमीलाई ।
त्यो सङ्घर्ष तिम्रो
मृत्यसित,
सबै हार्दा रहेछन्
मृत्युसित त्यहाँ ।
तिमी पनि ढल्यौ
तिम्रो ढलेको निर्जीव शरीरको
बाँच्नेलाई
मर्नेको निहुँ लिएर ।
यो मरेको संस्कारले
बाँच्नेको साथ दिने पनि छैन कहिल्यै ।
पीडा त यसै पनि पीडा हो
फेरि किन हुँगीठेगी दुखाउँछौं
बटुलेर मनको तहतहमा
उसको माया मात्र ।
ए मेरा पिता । !
तिमीले रोपेका थियौ बीउ आफ्नो
र बिरुवा हामी तिम्रो
तिम्रो कलम
विरारतमा पाएँ मैले ।
मैले नै बोकेँ त्यो अभिभारा
म नै बोक्नेछु त्यो जिम्मा
कुनै लक्ष्यसम्म
तिम्रा अकाङ्क्षा ।
ए मेरा पिता !
तिमी बाँचेका थियौ
र तिमीलाई जीवित राख्नेछु फेरिफेरि
म आफ्नो कलमले ।
यो कलमको नाता हाम्रो
वंशजको सबै निर्णयलाई
