भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
साउनका दिनहरु / सुदीप पाख्रिन
Kavita Kosh से
बादलको रुवाले बुनिएको कम्बलले
तल गोडासम्म ढाकेर
दिउँसैदेखि डाडाँहरु मौन सुतिरहेका छन्
आकाशको छानामा
असंख्य प्वालहरु परेछन् क्यार
त्यसैले धर्तीभरि
चुहिरहेका छन्— ढ्वाङका ढ्वाङ पानी
केही आँखाहरु
आकाशसँगसँगै अविरल चुहिरहेका छन्
निथ्रिन्न आँखाहरुको आकाश
रित्तिन्न आकाशको समुंद्र पनि
आकाशको समुंद्र
अनि आँखाहरुको आकाश
पर्याय एक अर्काको
आँखाको आकाशभरि
झलमल्ल घाम नलागेको धेरै भो
आँखाको आकाशभरि
टहटह जून नलागेको निकै भो
आँखाको आकाशमा कालो बादल मडारिरहेको छ
आकाशको समुंद्र आँधी चलेकोले छचल्किरहेको छ
साउनका दिनहरु
नाप्नै नसकिने गरि
नाप्नै नमिल्ने गरि
तनक्क... तन्किएछन् ।
