भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

हिसाबु / लछमण भाटिया 'कोमल'

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज

सूर सभु सीने में
सोघा करे सुम्ही पियासीं।
निंड जो रस्तो
मतां मौत जे दर ताईं हले।
भिटकन्दे भिटकन्दे मंहिं मोड़ ते
सुपने में सहीं
का त मंज़िल बि मिले।
निंड पिणि पोइ बि अखियुनि खां ओझल
जाॻन्दे जीउ झुरी साणो थी वियो।
एतिरो वक़्तु हाो न मुय्यसर आ जो खणी
पंहिंजे माज़ीअ जे
हिसाबनि जूं वहियूं उथिलायूं।
केतिरा थियल ऐं अणथियल गुनाह-
जिनि मथां रात जी कारी चादर ताणे,
पंहिंजे हर ॾोह जी फ़ेहरिस्त
कयूं वेठा तैयार।
ॾोह खुटिजनि ई नथा,
खाल ही भरिजनि ई नथा।
आहे चेहरे ते चढ़ियलु
कहिड़ी बेवसीअ जो कफ़नु?
छा कजे-छा न कजे?

कहिड़ी खाहीअ ते अची
नेठि ही रस्ता खुटन्दा?
कहिड़े नुक़्ते ते अची
फाटन्दा ताणियल नुक़्ता?
कहिड़ी बद-रूह अची
दिल खे वकोड़ियो आहे?
सिज लामारा ॾेई
ज़हन झिंझोड़ियो आहे।
चीखन्दा, चुरन्दा चीचलाईन्दा
अखियुनि जे आॾो
कहिड़ा ही प्रेत अची
पाछे जियां कढि लॻा?
तीर-त्रिशूल खणी-रत रङियल लाश मथां,
मूंखां मुुंहिंजनि ई गुनाहनि जो
था तलबीनि हिसाबु।
छा सज़ा मुंहिंजे गुनाहनि जी
अञा पूरी न थी आ?
छा रहियलु आहे अञा?
छा बचियलु आहे अञा?
मूं त समुझियो हो
त चुकतू थी चुको
आहे हिसाबु।