भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए
વસંતની એક સાંઝ / નરસિંહરાવ દિવેટિયા
Kavita Kosh से
જડી રત્નવડે રૂડી વ્યોમભૂમિ
કરી સાફ, તહિં રસભેર ઘૂમી,
રમતો કદલી સહ તાળી દઈ,
કંઈ ધીર સમીર વહેછ અહિં; ૧
નિજ પાંખ પરે વહી ગાન ઝીણું,
નહિં કો થકી જે કદી જાય સુણ્યું,
લઇ તે મુજ અંતરમાંહિં ભરે,
મુજ અંતર ગાનથી ત્ય્હાં ઊભરે; ૨
મહિં રમ્ય અનેક છબિ ચીતરે,
મહિં એક પ્રિયાતણી મૂર્તિ તરેઃ-
અહિં આ સમયે રૂડી શાન્તિ ફરે,
તુજ, તેહ, પ્રિયે! શીળી કાન્તિ ધરે. ૩
પણ વ્હાલી અહિં મુજ પાસ નહિં.
ઝીલવા સુખ આ ક્ષણ સ્મ્ય મહિં;
તદ્યપિ મુજને અહિં ઊભી દીસે
વળગી, પ્રિયે! તું મુજ અઙ્ગ વિશે; ૪
નભ તારકથી ચળકંત રૂડું,
વહી મન્દ સમીર દિયે સુખડું,
સહુ તે મુજને તુજરૂપ દીસે, -
વળગી પ્રિય શું મુજ અઙ્ગ વિશે! ૫
