"विनयावली / तुलसीदास / पद 231 से 240 तक / पृष्ठ 5" के अवतरणों में अंतर
(नया पृष्ठ: (239) जाको हरि दृढ़ करि अंग कर्यो। सोइ सुसील, पुनीत , बेदबिद, बिद्या-ग…) |
|||
पंक्ति 1: | पंक्ति 1: | ||
− | + | {{KKGlobal}} | |
+ | {{KKRachna | ||
+ | |रचनाकार=तुलसीदास | ||
+ | }} | ||
+ | {{KKCatKavita}} | ||
+ | [[Category:लम्बी रचना]] | ||
+ | {{KKPageNavigation | ||
+ | |पीछे=पद 231 से 240 तक / तुलसीदास / पृष्ठ 4 | ||
+ | |आगे=|आगे=विनयावली() / तुलसीदास / पृष्ठ 25 | ||
+ | |सारणी=पद 231 से 240 तक / तुलसीदास | ||
+ | }} | ||
+ | <poem> | ||
+ | |||
+ | '''पद संख्या 239 तथा 240''' | ||
+ | |||
+ | (239) | ||
+ | |||
जाको हरि दृढ़ करि अंग कर्यो। | जाको हरि दृढ़ करि अंग कर्यो। | ||
सोइ सुसील, पुनीत , बेदबिद, बिद्या-गुननि भर्यो।1। | सोइ सुसील, पुनीत , बेदबिद, बिद्या-गुननि भर्यो।1। | ||
पंक्ति 21: | पंक्ति 37: | ||
तुलसिदास रघुनाथ-कृपाको जोवत पंथ खर्यो।7। | तुलसिदास रघुनाथ-कृपाको जोवत पंथ खर्यो।7। | ||
− | (240) | + | (240) |
+ | |||
सोच सुकृती , सुचि साँचो जाहि राम ! तुम रीझे। | सोच सुकृती , सुचि साँचो जाहि राम ! तुम रीझे। | ||
गनिका ,गीध,बधिक हरिपुर गये, लै कासी प्रयाग कब सीझे।1। | गनिका ,गीध,बधिक हरिपुर गये, लै कासी प्रयाग कब सीझे।1। | ||
कबहुँ न डग्यो निगम-मगतें पग, नृग जग जानि जिते दुख पाये। | कबहुँ न डग्यो निगम-मगतें पग, नृग जग जानि जिते दुख पाये। | ||
− | गजधौं कौन दिछित, जाके सुमिरत लै सुनाभ बाहन तजि धाये।2। | + | गजधौं कौन दिछित, जाके सुमिरत लै सुनाभ बाहन |
+ | तजि धाये।2। | ||
सुर-मुनि-बिप्र बिहाय बड़े कुल, गोकुल जनम गोपगृह लीन्हो। | सुर-मुनि-बिप्र बिहाय बड़े कुल, गोकुल जनम गोपगृह लीन्हो। | ||
पंक्ति 33: | पंक्ति 51: | ||
मानत भलहि भलो भगतनितें, कछुक रीति पारथहि जनाई। | मानत भलहि भलो भगतनितें, कछुक रीति पारथहि जनाई। | ||
तुलसी सहज सनेह राम बस , और सबै जलकी चिकनाई।4। | तुलसी सहज सनेह राम बस , और सबै जलकी चिकनाई।4। | ||
+ | |||
+ | </poem> |
20:10, 29 अप्रैल 2011 का अवतरण
पद संख्या 239 तथा 240
(239)
जाको हरि दृढ़ करि अंग कर्यो।
सोइ सुसील, पुनीत , बेदबिद, बिद्या-गुननि भर्यो।1।
उतपति पांडु -सुतनकी करनी सुनि सतसंग डर्यो।
ते त्रैलोक्य-पूज्य, पावन जस सुनि-सुनि लोक तर्यो।2।
जो निज धरम बेदबोधित सो करत न कछु बिसर्यो।
बिनु अवगुन कृकलास कूप मज्जित कर गहि उधर्यो।3।
ब्रह्म बिसिख ब्रह्मांड दहन छम गर्भ न नृपति जर्यो।
अजर-अमर , कुलिसहुँ नाहिंन बध, सो पुनि फेन मर्यो।4।
बिप्र अजामिल अरू सुरपति तें कहा जोे नहिं बिगर्यो।
उनको कियो सहाय बहुत, उरको संताप हर्यो।5।
गनिका अरू कंदरपतें जगमहँ अघ न करत उबर्यो।
तिनको चरित पवित्र जानि हरि निज हृदि-भवन धर्यो।6।
केहि आचरन भलो मानैं प्रभु सो तौ न जानि पर्यो।
तुलसिदास रघुनाथ-कृपाको जोवत पंथ खर्यो।7।
(240)
सोच सुकृती , सुचि साँचो जाहि राम ! तुम रीझे।
गनिका ,गीध,बधिक हरिपुर गये, लै कासी प्रयाग कब सीझे।1।
कबहुँ न डग्यो निगम-मगतें पग, नृग जग जानि जिते दुख पाये।
गजधौं कौन दिछित, जाके सुमिरत लै सुनाभ बाहन
तजि धाये।2।
सुर-मुनि-बिप्र बिहाय बड़े कुल, गोकुल जनम गोपगृह लीन्हो।
बायों दियो बिभव कुरूपति को, भोजन जाइ बिदुर-घर कीन्हो।3।
मानत भलहि भलो भगतनितें, कछुक रीति पारथहि जनाई।
तुलसी सहज सनेह राम बस , और सबै जलकी चिकनाई।4।