"खोलो / कुन्ता शर्मा" के अवतरणों में अंतर

खोलो मौन थियो
शरद पूर्णिमाका जुनेलीहरू
खेल्न पाएनन् यसको छातीमा
नीर नीलिमायुक्त आकाश
रमाउन पाएन यसको वक्षमा
खोलो निःशब्द थियो, क्लान्त थियो
खोलो व्यथित थियो, मरणान्त थियो ।

विकृतिहरूले पत्रपत्र भएर छोपिदिए
यसको छाती
विसङ्गतिहरूले थुप्रा–थुप्रा भएर ढाकिदिए
यसको वक्ष
मधुर सुसेली हरायो, मीठो बोली हरायो
जीवन्तता हरायो, प्रसन्नता हरायो
लक्ष्य हरायो, गन्तव्य हरायो
चञ्चलता हरायो, गतिशीलता हरायो ।

एक दिन एकदमै ठूलो बाढी आयो र
छताछुल्ल भयो सबै
दुर्गन्धहरू बगे, फोहोरहरू बगे
खोलो फेरि सुसेल्यो
खोलाले फेरि मीठो बोली बोल्यो
खोलो स्वच्छ भयो, खोलो सुन्दर भयो ।

तर मलाई थाहा छ
जब वर्षा थामिनेछ
फेरि लामो समयसम्म
खोलो मौन रहनेछ
ऋतुहरू फन्को मार्दै जानेछन्
फेरि थुप्रिनेछन् फोहोरका रासहरू
छातीभरि–भरि दुर्गन्ध बोकेर
हस्स गन्हाउँदै
खोलो निःशब्द हुनेछ ।

त्यसैले खोलो स्वच्छ हुन
खोलाले कलकल गीत गाउन
खोलो छोपिनुहुँदैन
महङ्खवाकाङ्क्षाका रासहरूले
खोलो पुरिनुहुँदैन
विकृति र विसङ्गतिका थुप्राहरूले ।