भारत की संस्कृति के लिए... भाषा की उन्नति के लिए... साहित्य के प्रसार के लिए

"नदी बोक्ने गाउँमा / सुमन पोखरेल" के अवतरणों में अंतर

Kavita Kosh से
यहाँ जाएँ: भ्रमण, खोज
 
(इसी सदस्य द्वारा किया गया बीच का एक अवतरण नहीं दर्शाया गया)
पंक्ति 8: पंक्ति 8:
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
{{KKCatNepaliRachna}}
 
<poem>
 
<poem>
 
 
अब
 
अब
 
के लेखौँ र म?
 
के लेखौँ र म?
पंक्ति 14: पंक्ति 13:
 
ती चराहरू पनि उडिसके
 
ती चराहरू पनि उडिसके
 
कुनै नयाँ बास खोज्न,
 
कुनै नयाँ बास खोज्न,
नदीका नदी पानीहरू मलार्इ हेर्दै बगिसके
+
नदीका नदी पानीहरू मलाई हेर्दै बगिसके
 
कुनै अनिश्चित युग बोलाउन।
 
कुनै अनिश्चित युग बोलाउन।
 
   
 
   
पंक्ति 29: पंक्ति 28:
 
च्याब्रुङ्‍, बिनायो र भ्याम्टाका धुनहरू पनि
 
च्याब्रुङ्‍, बिनायो र भ्याम्टाका धुनहरू पनि
 
मलिन-मलिन भइसके।
 
मलिन-मलिन भइसके।
 +
 
यहाँ बगिरहेछ उही नदी
 
यहाँ बगिरहेछ उही नदी
 
भाग्दै गएका पानीको पछिपछि एकनासले।
 
भाग्दै गएका पानीको पछिपछि एकनासले।
पंक्ति 34: पंक्ति 34:
 
त्यसले हालेको सुस्केरा
 
त्यसले हालेको सुस्केरा
 
गुन्जिरहेछ निरन्तर
 
गुन्जिरहेछ निरन्तर
प्रत्येक थोपा पानीलार्इ पछ्याउने
+
प्रत्येक थोपा पानीलाई पछ्याउने
 
अर्को थोपा पानीको बगाइसँगै
 
अर्को थोपा पानीको बगाइसँगै
 
थर्किएर वारिपारि, पाखाभरि।
 
थर्किएर वारिपारि, पाखाभरि।
पंक्ति 44: पंक्ति 44:
 
बाँझिँदै गएका पाखाहरू
 
बाँझिँदै गएका पाखाहरू
 
रसाउँदै गएका आँखाहरू
 
रसाउँदै गएका आँखाहरू
कथा भनिरहेछन्‍ लगातार।
+
कथा भनिरहेछन् लगातार।
 
   
 
   
छामिरहेछ भीरको एउटा बुढो ढुङ्गो त्यो कथालार्इ
+
छामिरहेछ भीरको एउटा बुढो ढुङ्गो त्यो कथालाई
 
कतै त्यसको अन्त्य छ वा छैन भनेर।
 
कतै त्यसको अन्त्य छ वा छैन भनेर।
   
+
  </poem>
</poem>
+

21:04, 22 मई 2020 के समय का अवतरण

अब
के लेखौँ र म?
 
ती चराहरू पनि उडिसके
कुनै नयाँ बास खोज्न,
नदीका नदी पानीहरू मलाई हेर्दै बगिसके
कुनै अनिश्चित युग बोलाउन।
 
लेक र बेँसीहरू
कुहिरो र पसिनाहरू
रङ्गीन नाचमा उत्सवहरूको
मग्न हुँदाहुँदै लोलाएर
नाच्दानाच्दै सेलाएर
कतै कुनै बिरानो भूमिमा
परदेसी उँघाइका अभ्यस्त भइसके।
 
तिनले छाडेर गएका स्वरहरू पनि मधुरा भइसके
ती समय, बेला र अनुष्ठानहरू पनि टाढा कतै गइसके।
च्याब्रुङ्‍, बिनायो र भ्याम्टाका धुनहरू पनि
मलिन-मलिन भइसके।

यहाँ बगिरहेछ उही नदी
भाग्दै गएका पानीको पछिपछि एकनासले।
 
त्यसले हालेको सुस्केरा
गुन्जिरहेछ निरन्तर
प्रत्येक थोपा पानीलाई पछ्याउने
अर्को थोपा पानीको बगाइसँगै
थर्किएर वारिपारि, पाखाभरि।
 
उक्किँदै गएका लिउनहरू
धमिलिँदै गएका कमेरा
साँगुरिँदै गएका गोरेटाहरू
भत्किँदै गएका चौताराहरू
बाँझिँदै गएका पाखाहरू
रसाउँदै गएका आँखाहरू
कथा भनिरहेछन् लगातार।
 
छामिरहेछ भीरको एउटा बुढो ढुङ्गो त्यो कथालाई
कतै त्यसको अन्त्य छ वा छैन भनेर।