"तिमी हुनुको (अंश - २९) / इन्दिरा प्रसाई" के अवतरणों में अंतर

शून्यसँग बाचा गरेर
म आएकी थिएँ
छिटै फर्कने गरी मात्रै
म आएकी थिएँ ।

रनबन रमझम
मनोरम मधुवन
आँखाका दोषहरूमा
अबेरसम्म तिमीले
मलाई अलमल्यायौ
मैले पनि तिमीलाई
भुसुक्क अलमल्याएँ ।

अँध्यारोसँग बिदा मागेर
म फर्कँदै छु
उज्यालोको अँगालामा
समाहित हुँदै छु ।