"ट्रान्जिट / रमेश क्षितिज" के अवतरणों में अंतर

झिलीमिली विजुलीबत्तीको प्रकाशमा
चम्किरहेको एअरपोर्टभित्र
 ट्रान्जिटमा
हातमा प्रियतमको धमिलो तस्बिर लिएर
सेतै कपाल फुलेकी एउटी बूढी
सुनाइरहिछ रातमा मलाई आफ्नो प्रेमकथा
मुजामुजा परेका गाला हुँदै खसिसकेको छ आँसुको एक धर्सो,

भन्छे– तीस वषअघि
फरक देश, भाषा र संस्कृति भएका हामी भेटिएथ्यौ एकै ठाउँ
र सँगसँगै हिंड्दाहिंड्दै कतिखेर परिसकेका थियौ गहिरो प्रेममा
छुट्नु अघिल्लो रात
तातो आँसुले भिजाएथ्यौं एकअर्काको छाती
ट्रान्जिटमा साटेथ्यौं अन्तिम चुम्बन र छोटो प्रेमपत्र
यी यही त हो उसले उहिल्यै सप्रेम दिएको नीलो डायरी !

भन्छे– जीवनभरि उस्तै ताजा रहिरह्यो हृदयमा प्रेम
तीस वर्षपछि भेटेर हामीले सुनायौं– कसरी बित्यो जिन्दगी
सम्झ्यौं– स–साना झगडा र अर्को जुनी त सँगै जिउने सपना
रुँदारुँदै हास्यौं र हाँस्दाहाँस्दै रोयौं अचानक !

मानौं सँगसँगै लागिरहेछ घाम र दर्किरहेछ झरी
म मौन हेरिरहेछु– उसका भिजेका परेली
र बेलाबेलामा ओठको मुस्कान

उडानका लागि अझै बाँकी छ केही समय !