"સુખ, અસહ્ય સુખ / મનીષા જોષી" के अवतरणों में अंतर

મોટાં ઘટાદાર વૃક્ષો
અને તેના પર લટકતા વજનદાર મધપૂડા.
મધ ચૂસતી મધમાખીઓનાં પુષ્ટ શરીર જોઈને
ઊંઘમાં પણ મારા ચહેરા પર સ્મિત ફરી વળે છે.
ખાતરી કરીને ચોખ્ખું મધ ખરીદતી કોઈ ગૃહિણીની જેમ
હું અદમ્ય સંતોષ અનુભવું છું.
સુખ. અસહ્ય સુખ. સહન નથી થતું હવે.
મધપૂડા પર ફેંકાતા પથ્થર,
મારી પીઠ પર વાગે છે.
મધમાખીઓના ડંખ,
મારા શરીરે ઊઠી આવે છે.
વૃક્ષો વચ્ચે, છંછેડાઈને આમતેમ ઊડાઊડ કરતી
મધમાખીઓનો ગણગણાટ
મારા રૂમમાં પ્રસરી પૂરો થાય છે.
પગ સાથે અથડાતા
સુકાઈ ગયેલા મધપૂડાને
હવે હું ઘરમાં સજાવટ માટે મૂકેલા
સુગરીના કલાત્મક, ખાલી માળાની બાજુમાં ગોઠવી દઉં છું.
મધમાખીઓ વિનાનો આ મધપૂડો
આજે પહેલી વાર સ્પષ્ટ દેખાય છે.
તેની અંદરનાં ભર્યાં ભર્યાં પોલાણ હું સરળતાથી જોઈ શકું છું.
કોઈ ખાલી ઘરમાં બારી-બારણાંનો ભેદ ક્યાં હોય ?
મારી નજર સોંસરવી પસાર થઈ જાય છે મધપૂડા વચ્ચેથી.
સુખ ઊડતું રહે છે,
મધમાખીની જેમ,
એકથી બીજા મધપૂડા પર.