બહાર ના શોધે, ભીતરમાં ખોજ રાખે, પાનબાઈ!
એમ બસ આઠે પ્રહરની મોજ રાખે, પાનબાઈ!
આપણે ડૂબી ગયા ને એ તરે છે એટલે,
વિષયોનો ના કશોયે બોજ રાખે, પાનબાઈ!
જ્યાં તમે ને હું પડી ગ્યા ત્યાં જ ઊભા એય પણ,
દૃઢ નિશ્ચયની અડીખમ ફોજ રાખે, પાનબાઈ!
વેણ કૈં ગંગાસતી બોલે નહીં વારંવાર,
ટેક લીધી એ કદી તે રોજ રાખે, પાનબાઈ!
ફક્ત દિવાથી નહીં ફેલાય અજવાળું ‘સુધીર’,
વેણ બોલી ઉજળાં કૈં ઓજ રાખે, પાનબાઈ!