परदेशी प्रेमीको विरहपत्र / केशवनाथ शर्मा पौडयाल
अयि सुन्दरि ! मन्जुहासिनी !
रमणी ! प्राणप्रिये ! विलासिनी !
कुशलै छ मलाइ बाहिर
अहिलेसम्म यहाँ निरसार ।।१।।
दिलको दिलदार हालत
कहनू के छ सबै हवालत ।
टिक्दैन पलाभरी कहीं
छ अँध्यारो जगतै जहाँतही ।।२।।
तिमिले म विदा हुँदामहाँ
गरिथ्यौ जो दह आँशुको तहाँ ।
समझेर घडी घडी तिनै
बहुतै व्याकुल छू म दिन्दिनै ।।३।।
रस-रङ्गवती ! नितम्विनी !
तिमिवाहेक कुनै कुरा पनी ।
चढदैन प्रिये जनर महाँ
तिमि नै देखदछू जहाँ तहाँ ।।४।।
दुइ चार कदम बढाउँदा
चढदै आउँछ घोर आपदा ।
दिल भन्दछ “फर्कि फर्किजा,
म हुनेछू नहिं ता धुजा धुजा” ।।५।।
ननिका बहुतै कडा तिखा
बलनाले विरहिऊनका शिखा ।
दिल पोलिरहेछ यो सव
सपनातुल्य छ रङ्ग उत्सव ।।६।।
हिंडदा-हिंडदै बिचैमहाँ
कहिलेकाहिं प्रिये ! कहाँ कहाँ ।
सुनिने कलगान माधुरी
उहि तिम्रो रसिलो सुधा-सरी ।।७।।
दिलदार प्रिये ! रुमाल ली
पुछदै आँशु उसै गली गली ।
पदमा झुकदी तिमीकन
समझी नित्य चिरिन्छ यो मन ।।८।।
गहिरो छ वियोगको व्यथा
सहने तागत छैन सर्वथा ।
अहिले म चरो भये प्रिये
उडि काखैबिच आउने थियें ।।९।।
नबसी नहुने अली दिन
बसनालाइ नमानने मन ।
कसरी गरुँ बन्द सुन्दरी !
विरही भै अब आँशुको झरी ।।१०।।
दिलदार ! डटेकि छौ तिमी
दिलमा प्राण-समान भै जमी ।
सपना जपना सबै तिमी
तिमि नै देखदछु घुमी घुमी ।।११।।
गिरि, देश, नदी, नदाऽदिक
बिचमा छन् छन ता शताधिक ।
तिमिलाइ म आज तैपनी
नजिकै देखदछू नितम्बिनी ।।१२।।
दिनको न त भोक, रातको
न त निद्रा न त चैन बातको ।
जगतै नरमाइलो छ यो
खुशियाली अघिको विदा भयो ।।१३।।
मुखले अरुका अघिल्तिर
जति छोपे पनि आफनू पिर ।
छिपदैन प्रिये ! घडी घडी
सहसा बग्दछ आँशुको झडी ।।१४।।
सुनकै प्रतिमा समानकी
अधिदेवी रसरङ्ग मानकी ।
तिमि छौ सुमुखी तिमी विना
समझन्छू जगतै म यातना ।।१५।।
अयि सुन्दरि ! नैन तारका !
दिलले केलि-कला-विहारका
लहरी समझी थरी थरी
दिनहूँ छाति चिरिन्छ चर्चरी ।।१६।।
कहिले तिमिलाइ पाउँला
कहिले हाय ! गला मिलाउँला ।
भनि रुन्छु प्रिये ! पला पला
अरु सम्पूर्ण कुरा भयो वला ।।१७।।
रुँदिहौ घरमा तिमी तहा
म रुंदो छू परदेशमा यहाँ ।
विधिको बुझि खेल यो सव
चुप लागीकन बस्तछू अब ।।१८।।
चिठिपत्र नआउँदातक
मनमा नित्य रहन्छ धुक् चुक ।
दिनहूँ चिठि लेखदै गरे
मनमा धीरज धारणा गरे ।।१९।।
(*सूक्तिसिन्धु (फेरि), जगदम्बा प्रकाशन, २०२४)
