हैँसा बुढीको मुख / लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा
(१)
हेर धोति हिसिशून्य मुहार।
चाउरीहरू बनी भरमार ।
छन् अनेक खहरेकन खोंच
क्या मुजासित चुनाउँछ शोच ॥
(२)
रङ्ग छैन मुखमा न छ पट्ठी
हातमा छ निहुरी लिन लट्ठी।
आधि हेर जिउ भै उसपट्टि
रूप क्या छ यसको सब छुट्टी ॥
(३)
भाँच्छ ढाड पनि काल बसेर
केश पाक्दछ तुषार करेर ।
छैन ज्योति धमिलो अब आँखा
छैन यो जगत हेर्न चनाखा ॥
(४)
मार्दछे अब बसीकन माखा
झल्लरी सब धुजाहरू लाखाँ।
आँगनै छ, निहुरी तर हैंसा
माग्दछ अझ यातातिर पैसा ॥
(५)
यो न बाँदर न भूत न बोक्सी
क्या बुढी जिउ सबै अब टाक्सी।
खसिईकन बनीकन खाक्सो
माग्दछे मसँग "देऊन चाक्सो ॥"
(६)
देख्छु यो जब बूढी अबलाई
लाग्छ हाँस्न मन हेर मलाई।
दाँत खै त कुन ठाउँ अफाल्यौ
केशमा हिउँ अहो ! किन हाल्यौ ?
(७)
चाउरीहरू गला पनि तानी
कल्ल कल्लसित प्यूँदछ पानी।
कान हेर बहिरी किन ज्यूँछे
आधि च्यानतिर भै जल प्यूँछे ॥
(८)
गुन्गुनाउँदछ हेरन ओठ
क्या बुढी छ बिनु पातकि बोट ।
तन्त्रमन्त्रहरू धेर निकाली
पाल्दछ कि छउँडा र बिराली ॥
(९)
ह्वैन ह्वैन अति जिस्किन हुन्न
हुन्छ है डर बुढी यदि रुन्न ।
छोप्दछे पछि त ऐठनद्वारा
यो भयंकर छ हेर बिचारा ॥
(१०)
यो थिई अघि मनोहर पट्टी
भैसकी अब त हेरन छुट्री ।
जिन्दगी पछि अहो कति शून्य।
भो खिसी बहुत गर्नु त हुन्न ।
