Changes

(१) भरी लता वृक्ष विषे विष टनाटननवीन लाखौं फूल पालुवाकन।फुल पालुवाकन । वसन्त आयो मायो कलकण्ठको अबअव सुनिन्छ साह्रै कल कण्ठसाझै कलकण्ठ-गौरव।।गौरव ॥ (२) अगाडि जो दीन बनी लुकीकनबिताउँथ्यो केवल दु:खमा दिन।दुःखमा दिन । अहो !! उही कोकिल हेर आज यो। प्रमोदले पूर्ण महासुखी भयो।।भयो ॥ (३) बसी बगैंचा-बगैचा बिच मोजमा परीनयाँ कलीला सहकारमञ्जरी।सहकार-मञ्जरी । चपाउँदै मस्त भएर भयेर बेसरीकुहूकुहू कुहुँ, कुहुँ, गर्दछ त्यो घरीघरी।।घरी घरी ।। (४)चलीरहेको छ सिरी सिरी सिरीसिरी हवाझुलीरहेछन् झुलिरहेछन् सब मञ्जु पालुवा।पालुवा । जता दियो दृष्टि उतै खुसी खुशी मनप्रमोदले पूर्ण नहोस त्यो किन?।।(५)समीरले पुष्प -परागको झरीलगाउँदा त्यो रसरङ्गमा परी।रस-रङ्गमा परि । झुलीरहेको झुलिरहेको छ शरीर बेसरीमुछेर तेही रजमा घरीघरी।।घरीघरी ॥पिएर सा--नन्द (६) पियेर साssनन्द रसालको रसघुमाउँदै नेत्र नेन दुवै मदा-लस।मदाऽलस । सहर्ष खोलौं खोली सुरिलो गलाकनघनक्क घन्काउँछ त्यो सबै वन।।वन ।। (७) घरीघरी भुर्र उडी अलीकतिअलिकति घुमेर शाखान्तरमा यताउति।यताउती । बडो बहाडी रसिकै रसिक बनी तहाँढलीमली गर्दछ पालुवामहाँ।।पालुवामहाँ ॥(८) चुचो ठड्याईकन ठड्याइकन चट्ट मञ्जरीठुँगेर ढुगेर च्यापीकन देखिने गरी।गरी । फरक्क फर्कन्छ घरी पछिल्तिरप्रसन्नता-साथ लतारि पुच्छर।।पुच्छर ॥ (९) न शीत-बाधा, न त घामको धामको डरन बाग नङ्गानाङ्गा, न त वृष्टिको पिर।पिर । बसन्तका वसम्तमा गौरवले गरीकनखुसी छ साह्रै साहै कलकण्ठको मन।।मन ।।