"हरि बिनु लगत मोहिं सब सूनो / स्वामी सनातनदेव" के अवतरणों में अंतर
Sharda suman (चर्चा | योगदान) ('{{KKGlobal}} {{KKRachna |रचनाकार=स्वामी सनातनदेव |अनुवादक= |संग्रह...' के साथ नया पन्ना बनाया) |
Sharda suman (चर्चा | योगदान) |
||
पंक्ति 26: | पंक्ति 26: | ||
छाई घोर अमा<ref>अमावस्या</ref> या व्रज में, मिलै होय पुनि पूनो<ref>पूर्णिमा</ref>॥5॥ | छाई घोर अमा<ref>अमावस्या</ref> या व्रज में, मिलै होय पुनि पूनो<ref>पूर्णिमा</ref>॥5॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
+ | {{KKMeaning}} |
20:23, 21 नवम्बर 2014 के समय का अवतरण
हरि बिनु लगत मोहिं सब सूनो।
जब सों मधुपुरि गये स्याम सखि! बढ़त विरह दिन-दूनो॥
कहा करों नहिं चैन रैन-दिन, नैननि नींद न आवै।
आहट सुनत द्वार लगि देखांे, मनहुँ अबहुँ हरि आवै॥
पै निरास जब फिरहुँ सखी! तो होत हियो अति ऊनो<ref>खासी, खिन्न, उदास</ref>॥1॥
मन में मनहुँ अगिनि-सी सुलगात, निसि दिन विरह जरावै।
ऐसो कोऊ हितू न दीखत, जासों जीय जड़ावै॥
कलपत विलपत ही वय बीतत गुनि-गुनि हरि के गूनो<ref>गुण</ref>॥2॥
जदपि अनल प्रबल-सी लागत, तदपि न देह जरावै।
जो यह छार होय तनु-तरु तो कछु तो मन सचुपावै॥
जियन न मोहिं सुहाय सखी! अब लगत मरन ही जूनो<ref>बड़ा श्रेष्ठ</ref>॥3॥
जो मरि हूँ पाऊँ न प्रानधन तो जरि-मरि का लहिये।
यासों तो यह दुसह दुःख ही जरि-जरि जग में सहिये॥
कब हूँ आय मिलहिं जो प्रीतम तो बढ़िहै रँग दूनो॥4॥
आओ, आओ प्राननाथ! अब जिय की जरनि जुड़ाओ।
विरह-वारिनिधि में बूड़त व्रज, याकों नैंकु बचाओ॥
छाई घोर अमा<ref>अमावस्या</ref> या व्रज में, मिलै होय पुनि पूनो<ref>पूर्णिमा</ref>॥5॥